ПРИМАРНИ ЕМОЦИИ “Емоции и мотвација”

СОДРЖИНА:

Вовед........................................................ 3

Страв......................................................4-5

Лекување на фобии..................................6

Гнев...........................................................7

Кога гневот претставува проблем..........8

Насилство и агресија...............................9

Што ги прави луѓето гневни...................9

Тага..........................................................10

7 лица на тагата................................11-12

Радост.....................................................13

Пет правила за среќата....................14-15

Навика на среќа.....................................16

Заклучок.................................................17

Користена литература...........................18

ВОВЕД:

Емоциите се сложени. Според некои теории, тие се во состојба на чувство што резултира со физички и психолошки промени кои влијаат на нашето однесување. Емоциите се, исто така, поврзани со тенденцијата на однесувањето. Екстровертните луѓе се со поголема веројатност да бидат по социјални и полесно ги изразат своите емоции, додека интровертни луѓе се со поголема веројатност да бидат повеќе социјално повлечени и да ги скријат своите емоции. Емоцијата е често движечка сила зад мотивација. Алтернативна дефиниција на емоциите е "позитивно или негативно искуство кое е поврзано со одреден модел на физиолошка активност." Според други теории, емоции не се случајни сили, но едноставно синдроми на компоненти, кои може да вклучуваат мотивација, чувство, однесување, и физиолошки промени, но никој од овие компоненти не е емоција.

Видови емоции:

Корисно е разгледувањето на емоциите да се направи врз основа на следните шест основни класи, тргнувајќи од најосновните кои во најголема мера се насочени кон целта.

1.      Примарни емоции: радост, страв, гнев, тага

2.      Емоции што се последица од дразнење на сетилата: бол, одвратност, ужас, уживање

3.      Емоции кои се однесуваат на самооцена: срам, гордост, чувство на вина

4.      Емоции кои се однесуваат на други луѓе: љубов, омраза, сожалување

5.      Емоции поврзани со проценување: хумор, убавина, чудење

6.      Расположенија: нерасположеност, анксиозност, воодушевување

ОСНОВНИ ИЛИ ПРИМАРНИ ЕМОЦИИ:

Примарни емоции се оние кои ги чувствуваме прво, како прв одговор на некоја ситуација. Така, ако ние сме во опасност, ние може да чувствуваме страв. Кога слушаме за нечија смрт, ние може да  чувствуваме тага.

Ваквите видови емоции се јавуваат рано во развојот на индивидуата.

Типични примарни емоции вклучуваат страв, гнев, тага и радост.

1.      СТРАВ

Кај луѓето и животните, стравот е модулиран од страна на процесот на познанието и учењето. Така стравот е оценето како рационален и ирационален или соодветен или несоодветен. Ирационален страв се нарекува фобија.

Психолозите како што се Џон Б. Вотсон, Роберт Плутчик и Пол Екман сугерираат дека постои само еден мал сет на основни или вродени емоции и дека стравот е еден од нив. Оваа хипотеза  вклучува такви емоции, како радост, тага, страв, ужас, паника, вознемиреност, акутна реакција на стрес и бес.

Стравот е важна базична човечка емоција која не алармира за некоја опасност. Во нормални ситуации, воспоставуваме повторно контрола после одреден период откако стравот е активиран, но кога стравот почнува да не контролира нас како што се гледа кај пациентите кои страдаат од фобии, анксиозност или панични напади, тогаш нашите животи се под постојан стрес.

Стравот е тесно поврзан со анксиозноста, но треба да се разликува од таа емоција која се јавува како резултат на заканите што се сметаат за неконтролирано или неизбежни.

Одговор на стравот служи за опстанок преку создавање на соодветно однесување.

Од стравот и од анксиозноста се разликува поимот преплашеност, состојба кога човек неочекувано, непредвидливо и брзо е преплашен при непријатна и изменета ситуација која го загрозува животот, но се уште без јасно сознание. Преплашеност — е емоционална состојба која што, наспроти преплашеноста се јавува кога е поврзана со јасно сознание определено со позната опасност, подолго трае и полесно може да биде отстранета. Паниката — е емоционална состојба која што често се јавува во група луѓе, но може да опфати и еден поединец. Таа е реакција на опасноста која го загрозува животот на луѓето (експлозии, пожари, поплави, земјотреси и сл.) и која трае толку колку е присутна опасноста. Ужасот — е највисок степен на стравот. Него го нарекуваат «афект на стравот». Физиолошкиот механизам на ужасот, како и секој афект е блокирање на кората на големиот мозок под влијание на вонредна силна возбуденост на супкортикалните центри. Бестрашност (смелост, храброст, одважност, занес-восхит, хероизам) — Меѓутоа не се помалку разновидни по своите јавувања и различните форми на совладување на стравот. Тие форми се: смелоста, храброста, одважноста, занесоит, восхитот и хероизмот. При појавата на смелоста, стравот останува, но активноста се определува со мислење и со решенија на волјата. Смел е тој кој знае дека пред себе е опасноста, но сепак оди кон неа. Смелиот човек секогаш знае и може да каже зошто тој го отстранува (спречува) стравот, активности (смела мисла, смело решение). Храброста — е поврзана со стеничните емоционални возбудувања при возбуденост во времето на опасноста. На храбриот му се допаѓа храброста, доживувањата му се стенични и активностите не му се дезорганизирани.

Меѓутоа безумната храброст како и безумниот страв подеднакво се погубни.

Воспитувањето на храбростса е воспитување на секоја опасна и ризична, но сразмерна задача. Тоа е воспитување во увереноста во своите сили и во својата техничка и физичка подготвеност.

Одважноста — човекот ја доживува како акт, како дело. Смел и храбар човекот може да биде и при постигнувањето лични цели, но одважниот човек постигнува цел сфатена само како општо дело. Кај одважниот човек стравот се совладува поради чувството на должност, на почит, на морална обврска. Ако смелиот човек оди во пресрет на опасноста, на напорот оди возбудено, одважниот оди во пресрет на опасноста оди спокојно. Чувството на должност непосредно е сврзано со убеденоста и со погледот на човекот кон светот, како и со неговите морални погледи. Хероизмот — како поим има позитивна социјална содржина. Хероизмот се пројавува со висок степен позитивна емоција при извршувањето на кој и да е подвиг што има големо општествено значење.

Слично како и другите човечки емоции, стравот може да биде мал, среден или интензивен страв во зависност од индивидуата и околностите каде што се појавил стравот.

Фобијата претставува нереален, интензивен и континуиран страв од одредени ситуации, активности, луѓе, нешта, или животни од кои постои мала или не постои реална опасност. Фобиите главно се нелекувани зошто многу од пациентите не бараат лекарска помош или пронаоѓаат начини да ги избегнат ситуациите или работите од кои се плашат. Иако статистичките бројки често варираат се смета дека од фобии пати 7-13% од населението.

Фобиите можат да ја лимитираат работната ефикасност, да ја намалат самодовербата, ги попречат дневните активности и да ги ограничат социјалните врски со луѓето.

Некои од најчестите фобии се:

-          Никтофобија – страв од темница

-          Глософобија – страв од јавен говор

-           Авиофобија – страв од летање со авион

-          Акрофобија – страв од височини

-          Хидрофобија – страв од вода

-          Актикфобија – страв од неуспех

-          Клаустрофобија – страв од затворени места

-          Монофобија – страв осаменост

-          Офидиофобија – страв од змии

-          Данатофобија – страв од смрт

ЛЕКУВАЊЕ

Ефективен и најчест употребуван метод за лекување на фобиите е тип на когнитивна – бихејвиорална терапија наречена експозициона терапија. Со овој метод индивидуите заедно со поддршка од најблиските постепено се изложуваат на нештата од кои се плашат, прво имагинарно па после и во реалноста во ситуации кои се слични со фобичните. Со секое изложување се зголемува чувството на контрола врз фобиите.

Когнитивна – бихејвиорална терапија

Со оваа терапија значително се намалуваат фобичните симптоми со тоа што им се помага на индивидуите со фобија да го сфатат циклусот на шемата на негативните мисли и како да го сменат начинот на размислување.

Лекарства

Понекогаш антидпресивите се користат за лекување на фобиите кога претходните терапии не се доволни. Лекови кои се вклучени во лекувањето се fluoxetine, sertraline, и paroxetine, како и бензодијазепините diazepam и alprazolam.

Како алтернативна терапија се користи хипнозата со неуро – лингвистичко програмирање. Хипнотерапијата е базирана на фактот дека фобиите постојат во потсвеста и со помош на хипнозата може да се пристапи со потсвеста и да се направи да биде отворена за сугестии, без мешање на свесниот дел на умот.

Алтерантивни терапии

Како адиција можат да се користат релаксационите техники како длабоко дишење, јогата, медитација, прогресивната мускулна релаксација и други ефективни мерки за да се победи лесната анксиозност, паниката и стравот.

2.      ГНЕВ

Лутина или гнев е интензивна емоционална реакција. Често се покажува кога  основните потреби се повредени. Некои  имаат тенденција да реагираат на гнев преку одмазда. Лутина може да се користи правилно кога се користи за да се постават граници или да се избега од опасни ситуации. Шила Видебек го опишува гневот како нормална емоција која вклучува силен и непријатен  емоционален одговор на согледува провокација. Рејмонд Новако го стратификува гневот на три начини: когнитивен, соматски-афективен (тензија и агитирање), и гнев при однесувањето (повлекување и антагонизам). Вилијам ДеФоре, писател на справување со гневот, го опишува гневот како “pressure cooker”: можеме да извршиме притисок врз нашата лутина за одредено време  додека не експлодира лутината.

Лутина може да има телесни корелации, како што се зголемување на отчукувањата на срцето, крвниот притисок и нивото на адреналин и норадреналин.  Гневот станува доминантно когнитивно и физиолошко чувство кога едно лице одлучува да преземе акција веднаш да ја запре загрозеноста предизвикана од страна на некоја надворешна сила. Лутината може да има многу физички и душевни последици.

Гневот  е дел од човековото битисување. Таа е природен одговор на  напади, навреди, измами или фрустрации. Понекогаш, прекумерна лутина може  да биде симптом на некои проблеми со менталното здравје.

Лутината може да биде корисна во некои случаи, но тоа исто така може да биде застрашувачка. Кога нешто не тера да се лутиме, адреналинот предизвикува нашето тело да се подготви за "борба или бегство", кое исто така ни дава енергија и прави да се чувствуваме напнато. Ослободувањето на оваа енергија и напнатоста е добро за нас, но тоа може да биде тешко за остварување. Во повеќето случаи, се бориме за враќање назад или бегаме ("борба или бегство"),  гневот често може да доведе до реакции каде што може да се направат работите полоши, а не подобри.

Кога гневот претставува проблем?

Гневот станува проблем кога ни нанесува штета нам или на луѓето околу нас. Ова може да зависи од тоа дали ја изразиме својата лутина, и како ја  изразиме.

Често ако чувствуваме лутина, тоа е за нешто што ни се случува во тоа време. Тоаа е обично нешто што се случува многу брзо, на пример, звукот на нашиот рог ако друг возач не предизвикува да  кочиме одеднаш.

Кога не го изразуваме својот гнев, или  тоа го правиме во несоодветен начин или на небезбеден начин, тогаш гневот може да го оштети нашето здравје и нашата врска.

Ова е особено важно, ако сме биле лути за нешто во минатото и не ја изразивме  лутината во тоа време - бидејќи не можевме да ја изразиме лутината или не сакавме – тогаш се случува лутината да биде "потисната’’.

Ова може да има негативни последици во иднината - може да се најдеме во ситуасија кога нешто може да ни оди  на нерви или не вознемирува, тогаш ние ќе одговораме на тоа поагресивно отколку што е соодветно за ситуацијата.

Обидите да се потисне гневот исто така може да доведе до други видови на однесување, како што е  'пасивно агресивно однесување", на пример: зборување саркастично, или одбивање да се зборува со некого. Или забележуваме дека се лутиме премногу брзо или премногу често. Може да се чувствуваме дека не сме во состојба да се ослободуваме од својата лутина.

Ако не можеме да јаи изразиме  лутината на безбеден и конструктивен начин, тоа може да биде лошо за нашето емотивно, ментално и физичко здравје.

Гневот  може да доведе до:

-          депресија или анксиозност

-          проблеми со спиењето

-          алкохол или други зависности

-          нарушувања во исхраната

-          компулсивно однесување

-          самоповредување

Исто така може да влијае на:

-          варењето на храната - чиреви, колитис, гастритис

-          срцето и циркулаторниот системкрвен притисок

-           висок крвен притисок.

Насилство и агресија

Гневот  понекогаш може да се претвори во бес и да доведе до деструктивно и насилно однесување. Ако гневот е изразен преку агресија и насилство може да биде многу застрашувачки и штетен за луѓето околу вас - особено за децата. Ова може да ги оштети вашите односи со луѓето, би можело да ве доведе до ситуација да ја изгубите својата работа и др.

Што ги прави луѓето гневни?

Гневот може да се појави кога сме загрозени или нападнати, или сме дискриминирани или третирани неправедно. Може да се појави кога се чувствуваме немоќни и фрустрирани, или ни е само преку глава од тоа да бидеме заглавени во сообраќајот.

Искуства од минатото

Начинот на кој беше израснат гневот, и нашата култура, ќе влијаат на тоа како се чувствуваме за изразување на лутината. На многумина од луѓето, како деца, гневот им беше изразнат на начин на кој тие не ќе можат да го контролират кога ќе пораснат.

Некои веруват дека дека секогаш е во ред да се изрази својата лутина, агресивно или насилно, и не се научени како да се разбере гневот и како да се управуваат со него. Ова значи дека тие луѓе можат да имат испади на лутина секогаш кога не им се допаѓа начинот на кој некој се однесува или се во ситуација која не им се допаѓа.

Сепак, ако некој е сведок на неконтролиран гнев на родителите или на повозрасните,тогаш може гневот да го гледаат како нешто што е деструктивно и ужасно.

Или некој е израснат верувајќи во тоа дека не треба да се жалат, дека  треба само да се прифатат нештата, и можно е да биле казнети за изразување на лутината како дете.

Искуства како овие значат дека кога гневот е потиснат тогаш станува станува долгорочен проблем, и се појавува несоодветно однесување на нови ситуации за кои не сме  задоволни.

Како гневот води до насилство?

Гневот може да даде голем наплив на енергија што  прави да се реагира на начин на кој што нормално не би реагирале. Кога излегува надвор од контрола се претвора во бес, кој може да има многу негативни последици за вас и оние околу вас.Ако имате моќниемоции,ова исто така може да предизвика насилни чувства. Овие емоции може да ја направат ситуацијата уште полошо, и  со поголема веројатност може да доведат до насилство, ако се консумира многу алкоол или сме под влијание на дрога.

3.      ТАГА

Тагата е емоционална болка која се карактеризира со чувство на штета, загуба, очај, беспомошност, разочарување. Кога поединецот доживува тага може да стане многу тивок,смирен  или летаргичен и се повлекува од другите. Плачењето е често индикација на тага.

Тагата е една од "шесте основни емоции" опишани од страна на Пол Екман, заедно со среќата, лутината, изненадувањето, стравот и одвратноста.

Тагата е заедничко искуство во детството. Признавајќи такви чувства може да се направи полесно за семејствата да  обратат повеќе сериозни емоционални проблеми, иако некои семејства можат да имаат ставено (свесно или несвесно) правилото дека тагата е "не е дозволено".  Робин Скинер укажа на тоа дека ова може да предизвика проблеми, затоа што ако не ја прифаќаме тагата ќе бидеме  малку плитки и манични.

Тагата е дел од нормалниот процес на одвојување на детето од рана симбиоза со мајката и да стане понезависен. Секој пат кога детето се одвојува само  малку повеќе, тој или таа ќе треба да се справi со мала загуба. Ако мајката не може да дозволи детето да доживува стрес, анксиозност или болка, детето никогаш нема да може да научи како да се справи со тага или со било кои други емоции. Маргарет Малер тврди дека способноста да се чувствува тага значи емоционално достигнување.

Вознемиреноста и тагата ги оштетуваат белите дробови. За време на вознемиреноста, дишењето и чито се опструирани, и нивното движење е нерамномерно. Многу добро е познато дека вознемиреноста и тагата во подолг временски период можат да предизвикаат одредена форма на астма и други бронхијални нарушувања. Работата на белите дробови исто така е опструирана од страна на емоционалната состојба, како што е тагата, што најдобро може да се види доколку лицето плаче. Тагата ја опструира правилната работа на белите дробови, со што лесното и целосно движење на градниот кош и дијафрагмата е оневозможено. Според кинеската медицина, белите дробови го издвојуваат чито од воздухот и на тој начин помагаат во регулирањето на обезбедување на внатрешната животна енергија. Кога белите дробови се ослабени од емоционалната состојба, како што е тагата, генералната здравствена состојба на лицето е доведена во прашање. Како и да е, ова не значи дека ние треба да ја потиснуваме тагата. Не е здраво да се потиснува тагата (да се држи во себе), доколку така налага  настанот кој ја предизвикал. Долготрајната и потисната тага ја ослабува работата на белите дробови и може да предизвика сериозни здравствени проблеми.

Тагата секој ја изразува на начин кој е својствен за себе, па заради тоа на луѓето околу себе може да им изгледа бесчувствително.

Постојат 7 лица на тагата:

Моментална тага

Тагата е чувство кое е познато на сите луѓе, а една од најчестите е моменталната и краткотрајна. Се јавува во поинтензивен облик на разочарување и предизвикува негативни мисли, болка и песимизам. Сепак, настаните кои ја предизвикале немаат толку големo значење за животот на поединецот, па таквата тага поминува за еден или неколку дена.

Прикриена тага

Понекогаш поединецот не покажува знаци на тага бидејќи ги става туѓите потреби пред своите, се труди да се прикаже како посилен/а, или пак мисли дека ако почне да тагува отворено, ќе се скрши. Најчест пример е тагата после загуба на сопружник, која не се покажува во својата полна снага бидејќи вниманието се посветува на децата.

Тага во исчекување

Чувството на загуба не е реално, бидејќи до него сè уште не е дојдено, но веројатно е дека ќе се случи – пример, исчекување на смрт на блиска личност поради долга и тешка болест. Таа често се меша со чувствата на надеж и хистерија, но е начин за прилагодување на загубата и психичка подготовка која настапува како обранбен механизам.

Трауматска тага

Причина за овој вид на тага е изненадна ситуација, која со себе врзува силна повреденост, разочарување и чувство на беспомошност. Колку е траумата поголема, толку тагата станува поинтензивна, а психолозите нагласуваат дека најопасно е потиснувањето на овој вид тага.

Хронична тага

За некои луѓе тагата е толку интензивна што и месеци по големата загуба, не чувствуваат никакво подобрување. Заради тоа, тешко продолжуваат со својот живот и секојдневните активности, а доаѓа и до занемарување на другите луѓе во своето окружување. Хроничната тага најчесто ја поврзуваат со настанок на депресија, па доколку е така, најдобро е личноста да се обрати кај стручно лице.

Одложена тага

Овој вид на тага настанува како последична реакција по несреќен настан или загуба. Поединецот е во состојба на шок и не може да сфати што навистина се случило. Тоа е исто така еден од одбранбените механизми во кои игнорирањето на случката и самозалажувањето овозможуваат да се преживеат првите денови. Сепак, откако ќе се појави, одложената тага е еднакво интензивна.

Обесправена тага

Во повеќето тажни искуства, другите ја признаваат загубата и на луѓето им дава чувство на сигурност и поддршка. Но, обесправената тага поминува незабележано или не е призната од страна на другите, бидејќи тој кој тагува, наизглед „нема право на тоа“ или ја прикрива загубата. Добар пример е љубовницата која го оплакува љубовникот, тага после абортирање, дијагноза на некоја болест која се смета за табу…

4.      РАДОСТ

Среќата е ментална или емоционална добра состојба, дефинирана од позитивни или пријатни чувства кои се движат од задоволството до интензивната радост.  Голем број на биолошки, психолошки, верски и филозофски пристапи се борат да ја дефинират среќата и да ги идентификуваат нејзините извори. Различни истражувачки групи, истражуват околу  прашањето во врска со она што е "среќа", и како тоа може да се оствари.

“The smiley face” – (насмеаното лице) исто така познато како симбол на радоста!

Радоста е позитивно чувство, емоција поврзана со внатрешно задоволство и возбуда. Радоста обично е привремен феномен по повод на некој настан, што предизвикува желба за веселба, смеа и славење. Пример за радост е чувство со кое децата ги отвораат божиќните подароци. Многу често се користи како синоним на среќа.

Психолозите заклучија дека таа не подразбира моментална екстаза, туку исполнетост и задоволство кое се чувствува подолго време. Среќата не зависи од околностите во животот, велат, туку од генетските компоненти и без оглед на тоа што се случува во нашите животи, ќе бидеме среќни толку колку што е запишано во нашите гени.

Пет правила за среќата

Изгледа дека среќата е многу тешка за дефинирање. Знаете кога сте среќни а се разбира сигурно никој не мора и да ви каже кога сте тажни. Но што ја прави една личност среќна? Ќе помислите веројатно на разни искуства. Музиката ме прави среќен, сладоледот ме прави среќен, тој или таа ме прават среќен... или средувањето на куќата ме прави несреќен и така натаму.

Битно е да разберете дека тоа што вас ве прави среќен може некој друг да го прави тажен и обратно. Тоа што некоја друга личност ја прави среќна, може тебе да те прави тажен. Моторен чамец од четири метри ги прави некои луѓе исклучително среќни. Нивна главна цел може да биде да поседуваат таков чамец. Но на некој кој копнее за јахта од десет метри ваков чамец може да биде извор на разочарување или несреќа. На друга страна луѓето кои чамците воопшто не ги интересираат ќе бидат потполно неутрални. Некој кој сака кучиња, кога ќе добие куче на подарок ќе биде пресреќен, а некој кој не ги поднесува кучињата ке мора да размислува како да се ослободи од таквиот подарок.

Значи неможете да го користите поимот сопственост како критериум за среќа. Бидејќи се е релативно нештата секогаш ќе зависат од тоа кој ги набљудува. Затоа ќе искористиме една филозофија.

Оваа филозофија се состои во тоа да уживате во тоа што го сакате, да го одбегнувате или менувате тоа што не го сакате, и да го прифатите со промена на својот пристап кон тоа што неможете да го избегнете или промените. Користењето на оваа филозофија сведена на пет правила, ќе ви овозможи да анализирате многу проблеми во својот живот и да најдете решение за нив. Значи еве ги петте правила за среќа.

            Правило број еден: Ако сакате нешто тогаш уживајте во тоа што го сакате. Ова може да ви изгледа премногу едноставно бидејки веднаш ке кажете: " Тоа  е смешно, се разбира дека уживам во тоа што го сакам". Но кога ќе застанете и ќе размислите за тоа што сте кажале, веројатно ќе се согласите дека постојат многу работи во животот кои ги сакаме а не уживаме во нив. Причините поради кои не уживаме се вината и стравот. Нема да уживате во нешто што сакате ако се чувствувате виновен после правењето на тоа нешто или ако се плашите од последиците кои можат да произлезат од тоа.

            Правило број два: Ако нешто не сакате, избегнете го тоа. И второво правило можеби се подразбира, но сетете се колку луѓе живеат со тоа што не го сакаат-тоа може да биде работа, некоја личност, кола, вида на храна било што од илјада нешта и поради некоја причина не ги избегнуваат тие нешта:  " па неможам да го избегнам тоа; морам да работам таму бидејки парите ми се потребни " или " има многу причини да бидам со таа личност". Колку оправдувања можете да наведете поради кои не ги избегнувате нештата кои не сакате да ги правите?

Правило број три: Ако нешто не сакате, а не можете да го избегнете тоа сменете го. И овде советот е едноставен: сменете го тоа што не го сакате. Токму како што рационализираме некои ситуации и не го избегнуваме тоа што го сакаме,  ако тоа е во врска со нешто што нас ни е потребно- пари, време, сигурност- така нешто не врзува токму и за нештата кои не сдакаме и неможеме да ги избегнеме, па не ги менуваме и тие сеуште си постојат во нашиот живот.

Правило број четири: Ако нешто не сакате, неможете да го избегнете и неможете или несакате да го измените тогаш прифатете го тоа. Да го прифатите тоа што не го сакате – во тоа е трикот. Како да прифатите нешто што не сакате?

            Може да имате тетка која многу ја сакате, но нејзината протеза произведува многу непријатен звук секогаш кога ќе изговори збор кој во себе ја содржи буквата " ш " а вашето име е Ширли. Тоа ви е одвратно но сепак ја сакате, неможете да ја избегнете, сте се обиделе да ја смените ситуацијата така што сте се понудиле да и купите нова протеза, но таа од некоја причина ја сака токму оваа која ја има, која што неможете да ја смените. Како да го прифатите тоа? Како да ја прифатите ситуацијата која не ве прави среќен. Па немора ништо да прифатите, се разбира можете да бидете несреќен. Ако нешто не сакате, несакате да го смените, неможете да го избегнете и не сакате да го прифатите ви гарантирам дека ќе бидете несреќни. Постојат пет правила за тајната на среќата и во рамките на петото правило лежи клучот.

 Правило број пет: Можете да го смените тоа што не го сакате така што ќе го смените својот пристап. Нештата се онакви какви што вие ги гледате. Се е релативно во зависност од личноста кој што доживува. Не постојат апсолутни вредности ништо не е ниту добро ниту лошо се додека ние не го карактеризираме како такво. Животот не е ниту добар ниту лош. Животот едноставно постои. Можете да ги менувате нештата ако сакате менувајки го својот пристап кон нив. Ако имате купишта садови најверојатно на тоа ќе гледате доста негативно. Ќе имате негативен пристап кон нечистите сдадови. Ако нечистите садови се одвратни, кој е најдобриот начин дас се справите со нив? Одговорот гласи: сменете го својот пристап. Немојте повеќе да размислувате за миењето на нечистите садови бидејки таа слика е негативна. Наместо тоа влезете во кујната за да ја направите чиста бидејки сликата на чиста кујна е позитивна. Сите сакаат кујната да им биде кристално чиста. Значи сменете го својот пристап, од омраза поминете во љубов и наместо да миете нечисти садови, направете кујната да ви биде кристално чиста.

Можете да создадете навика на среќа

 Обично велиме: "Кога би бил успешен и здрав, би билк среќен. Поблиску до вистината би биле ако кажеме: " Биди среќен и ке бидеш поуспешен, поздрав и ке се чувствуваш многу подобро во однос со другите луѓе".

Една од најчестите причини за недостиг на среќата е тој што луѓето го живеат својот живот по системот на "одложено плаќање". Луѓето не живеат и не уживаат сега во животот, туку постојано чекаат некоја идна случка или појава. Ке бидат среќни кога ке се одмараат, кога ке најдат подобра работа, кога ке ги отплатат кредитите за стан, кога децата ке завршат факултет... Разочарувањето е неизбежно. Среќата е ментална навика, ментален став и во колку не се учи и практикува во сегашноста, никогаш не се ни доживува. Среќата неможе да се врзе за решавање на некој проблем од нашата околина. Зошто кога ке се реши еден, се појавува друг. Така животот е само серија од проблеми. Доколку воопшто сакате да бидете среќни, морате едноставно да бидете среќен и точка! Не можете да бидете среќен "поради, заради..."

Дури и во несреќни услови и прилики, во кои не можеме да бидеме потполно среќни, можеме да бидеме барем среќни. Еден деловен човек прашал: " како воопшто можам да бидам среќен, кога само што изгубив 200.000 долари на берзата. Потполно сум уништен и пропаднат. Можете да бидете посреќен во колку на фактите не им го придодавате своето мислење. Факт е дека сте изгубиле 200.000 долари. Ваше е мислењето дали сте уништени и пропаднати.

 Среќата не е нешто што просто се случува. Среќата е нешто што вие самите го создавате и на што самите се одлучувате!

ЗАКЛУЧОК:

Емоциите се дел од сечие секојдневие. И ги има многу на број, некои почести , некои поретко се манифестираат . Емоциите се психички процеси што го изразуваат човековиот однос кон предметите, настаните и другите луѓе, но и неговиот однос кон самиот себе и кон сопствените постапки и доживувања.

Постојат многу видови чувства и, за полесно разбирање, се прават обиди за нивно категоризирање според критериуми.

Според тоа каква важност имаат чувствата во животот на човекот чувствата можат да бидат примарни и секундарни. Примарни се оние чувства што се универзални за човековиот вид и што се биолошки важни за неговиот опстанок. Тоа се основните човекови вродени чувства (страв, тага, гнев, радост…).

Животот се состои од низа позитивни и негативни доживувања кои меѓусебно се менуваат. Негативните случувања се оние кои поединецот ги перцепира како препрека во однос на своите цели и вредности, додека позитивните случувања се оние кои се во согласност со поставените цели, вредноси и желби.  Ние луѓето постојано нешто проценуваме, па така проценуваме се што се случува околу нас.

Освен тоа и позитивни случувања ние можеме да ги перцепираме негативно. Таков пример  е нечијуспех, и ние наместо да се радуваме , да чувствуваме восхит или гордост, ние неретко чувствуваме завист како нездрава емоција.

КОРИСТЕНА ЛИТЕРАТУРА:

1.      http://en.wikipedia.org/wiki/Happiness

2.      http://en.wikipedia.org/wiki/Sadness

3.      http://www.mind.org.uk/information-support/types-of-mental-health-problems/anger/#.VV8xS_mqqkp

4.      http://kajgana.com/fobii-%E2%80%93-kako-da-go-nadminete-stravot

5.      http://psihologija.com.mk/7-lica-na-tagata-koi-izrazuvaat-najgolema-bolka/

6.      http://eden.com.mk/spirituality/144-happiness.html